Η λογική είναι η πυξύδα μας. Ωστόσο όσο πλησιάζουμε προς τους πόλους, η πυξίδα αχρηστεύεται.Εκεί,στη γειτονιά του Οντος μόνο μύθους μπορούμε να ξεκουκκίζουμε, όσο δεν μας καταλαμβάνει η Σιωπή.Οι πόλοι όμως δεν κείνται μακριά.Κάθε σημείο του υπάρχοντος πολώνεται οντολογικώς.Συνεπώς, την κάθε στιγμή μπορούμε να μιλάμε παράδοξα-παρά πάσαν δόξαν. Μόλις μια συνείδηση αρχίζει να μιλάει παράδοξα, σημαίνει πως πλησιάζει στη γειτονιά της εννόησης του ανθισμένου δέντρου,σημαίνει οτι η ίδια αρχίζει να εκφύει τα άνθη τα μυστικά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗΣ -ΤΟ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ ΔΕΝΔΡΟ